Zwarte stranden, papegaaiduikers en watervallen

Op weg naar de volgende bestemming konden we de Glacial Lagoon voorbij rijden, maar op de brug hebben we snel nog even een blik geworpen op dit mooie tafereel. Een stuk verderop zijn we weer van de weg afgegaan naar Svínafellsjökull. Ook dit is een uitloper van de gletsjer, maar de ijsschotsen zijn hier voor een deel zwart. Het landschap blijft fascinerend. Bij de afslag 998 zijn we naar Skaftafell gereden. Na een korte wandeling is daar de Svartifoss (zwarte waterval) te zien. De naam komt van de zwarte basaltstenen waar de waterval uitkomt. Een kleine waterval, maar de rotsen zijn mooi. Tijdens de wandeling terug kwamen we nog een paar vogelvriendjes tegen die graag voor ons wilden poseren. Even na Vik zijn we weg 215 opgereden. Hier zijn de bekende zwarte stranden. Een apart gezicht, maar persoonlijk vond ik de rotsformaties en de bewoners ervan (papegaaiduikers) interessanter. De papegaaiduikers nestelen in de rotsen, maar aangezien wij zelf op het strand stonden, zijn ze slecht waarneembaar. Naar boven fotograferen, zeker terwijl het regent, is geen succes. Wel leuk was dat we ze ook in de zee zagen zwemmen. Een landtong verder zouden er nog veel zitten en eigenlijk wilden we die ook nog wel zien. Dus weer terug naar weg 1 en de volgende afslag (218) genomen. Zowel de 215 als de 218 is 6 kilometer lang, maar ze zijn wel geasfalteerd. Deze kleine omweg is dat meer dan waard. Aan het eind van de 218 kwamen we weer heel dicht bij de papegaaiduikers, omdat je daar op de rotsen staat. Ze laten zich er makkelijk zien en het zijn er erg veel. Een mooi punt om hen te bekijken. Oh ja, het speciale effect van streepjes op de foto’s is gewoon regen. Aangezien we af en toe toch even moeten stoppen hebben we de Skogafoss en de Seljalandsfoss ook nog bekeken. Bij de eerste zagen we vooral mensen en bij de tweede zijn we de auto niet eens uit geweest. Een beetje toeristisch allemaal.